De tuchtcommissie van de FIFA (The Disciplinary Committee) heeft Luis Suárez op basis van de tv-beelden voor 9 duels geschorst. Daarnaast mag de spits van Liverpool 4 maanden lang geen voetbalgerelateerde activiteiten meer uitoefenen. Dat betekent dat hij komende 4 maanden ook niet in clubverband mag spelen. De aanvaller van Uruguay beet afgelopen dinsdag tijdens het WK-duel met Italië in de schouder van Giorgio Chiellini.
Nationale en internationale overkoepelende sportorganisaties – zoals de FIFA en de UEFA- hebben de bevoegdheid om tuchtrechtelijke beslissingen te nemen vaak gedelegeerd aan onafhankelijke commissies en/of beroepscommissies. Voor het WK heeft de FIFA dit niet gedaan, maar de FIFA heeft een speciaal reglement in het leven geroepen: The FIFA Regulations. Op grond van artikel 11 van dit reglement is The Disciplinary Committee verantwoordelijk voor de bestraffing van ernstige overtredingen die ontstapt zijn aan de aandacht van de scheidsrechter. Volgens dit comité heeft Suárez zich schuldig gemaakt aan het overtreden van artikel 48 en 53 van de FIFA Disciplinary Code. Volgens artikel 48 moet de Disciplinary Committee minimaal 2 wedstrijden schorsing opleggen indien een speler een andere speler aanvalt. In het reglement wordt hier als voorbeeld genoemd het geven van een elleboog, klap of schop. Volgens artikel 57 kan iedereen die in strijd met de principes van het Fair Play beginsel handelt een sanctie worden opgelegd.
Op grond van de tv-beelden is The Disciplinary Committee tot de conclusie gekomen dat Suárez met zijn actie het voetbal ernstige schade toegebracht. De FIFA heeft daarom een zeer lange schorsing opgelegd aan Suárez omdat de bond dergelijk gedrag niet vindt thuishoren op een voetbalveld en al helemaal niet tijdens een WK. De FIFA neemt hier duidelijk stelling maar is dat wel terecht? Waarom zou een beet harder gestraft moeten worden dan een kopstoot waarbij hersenletsel kan ontstaan, een elleboogstoot waarbij een neus kan worden gebroken of een aanslag op de benen waarbij een beenbreuk kan worden opgelopen en de verdere loopbaan van de speler op het spel zou kunnen komen te staan? De hoogte van de duur van de schorsing is waarschijnlijk dus niet alleen gegeven vanwege de aard van de overtreding, maar zal ook te maken hebben met het feit dat er bij Suárez sprake is van recidive en het podium waarop het is gebeurd.
In het strafrecht werkt dit echter vaak tegengesteld. Juist door de mate van mediabekendheid wordt de straf verlaagd. Is Suárez dan ook niet veel te extreem gestraft? Hij moet immers het WK verlaten en hem wordt vervolgens de mogelijkheid ontnomen om zijn beroep te kunnen uitvoeren. Dit lijkt veel te extreem!
En wat te denken van Liverpool F.C. De club lijdt nu schade voor iets waar zij part noch deel aan lijkt te hebben. In de media dook al de suggestie op dat Liverpool Suárez dan maar in therapie had moeten laten gaan of dat de FIFA Liverpool moet verplichten dat alsnog te doen. Maar deze laatste mogelijkheid heeft de FIFA niet. Het opleggen van gedwongen therapie is immers een maatregel uit het strafrecht. Daarin voorziet het tuchtrecht van de FIFA echter niet.
Doordat Suárez voor de duur van 4 maanden geen voetbalgerelateerde activiteiten meer mag uitoefenen zal hij in clubverband voor Liverpool mogelijk 13 wedstrijden missen (9 in de Premier League, 1 in de League Cup en 3 in de Champions League). Clubs die vaak al moeite hebben met het afstaan van spelers vanwege het gevaar van blessures – en dan ook het loon moeten doorbetalen – lopen nu ook het risico dat de speler algeheel geschorst wordt. Daarnaast heeft Liverpool bijvoorbeeld niet de mogelijkheid om in beroep te gaan tegen de schorsing van Suárez.
Hoewel Suárez komende 4 maanden geen voetbalgerelateerde activiteiten meer mag uitoefenen staat dit een eventuele transfer niet in de weg. Feit is wel dat de transferwaarde van Suárez door het bijtincident flink gedaald zal zijn en dat mogelijk geïnteresseerde clubs zich nu wel twee keer zullen bedenken of zij Suárez zullen aantrekken. Hoewel Suárez niet direct zijn werkgever heeft vertegenwoordigd tijdens het WK, lijdt Liverpool door zijn eenmansactie wel behoorlijke financiële en reputatieschade. Deze schade zou Liverpool eventueel op Suárez kunnen verhalen. Of dit ook daadwerkelijk zal gebeuren is natuurlijk de vraag want hoe je het wendt of keert: Suárez blijft natuurlijk een zeer belangrijke speler voor Liverpool.
Deze uitspraak van de FIFA zorgt ervoor dat het vrijgeven van spelers door clubs aan de nationale bonden steeds meer op gespannen voet zal komen te staan. De clubs zijn tegenwoordig bedrijven met (veel) personeel. De clubs betalen ook het salaris van de spelers. Waarom zouden zij dit risico nog willen nemen?
De FIFA lijkt nu op korte termijn publiciteit te hebben gescoord door stelling te nemen in deze kwestie, maar op de langere termijn heeft de FIFA een gevaarlijk precedent in het leven geroepen dat een grote hoeveelheid problemen kan veroorzaken. Uruguay is terecht in beroep gegaan tegen de – veel – te hoge uitspraak!
